Jan Kugler
Jan Kugler |
---|
|
Karierę sportową zaczął jeszcze przed wybuchem II wojny światowej. Podczas okupacji niemieckiej był żołnierzem AK, pseudonim „Petroniusz”. Żołnierz konspiracji niepodległościowej Zgrupowania 1643 Obwodu VI Rejonu 5 Armii Krajowej. Uhonorowany m.in. Krzyżem Armii Krajowej, Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Krzyżem Partyzanckim.
W okresie powojennym związany był z sekcją tenisa stołowego Polonii Warszawa, grając u boku Wacława Jagodzińskiego oraz cenionego deblisty Tadeusza Pęczkowskiego. Był uczestnikiem mistrzostw polski w tenisie stołowym seniorów, na których w 1951 r. zdobył srebrny medal w grze podwójnej z Wacławem Jagodzińskim. Członek kadry narodowej, następnie kapitan związkowy, wiceprezes Polskiego Związku Tenisa Stołowego, oraz trener i nieformalny menadżer drużyny Polonii Warszawa.
na podst. opisu z Wikipedii, skorygowane i uzupełnione
kwestia gry pod pseudonimem
"Po wojnie rodzina [Jana Kuglera] zdecydowała: ze względów zdrowotnych koniec z ping-pongiem. Jan Kugler (...) znalazł sposób na "przedryblowaine" rodzinnych zakazów. W tajemnicy przed ojcem i żoną zaczął grać w ping-ponga jako... Jordan." (S. Sieniarski, 70 lat Czarnych Koszul, Warszawa 1984, s. 234)