Alfred Freyer
Alfred Freyer |
---|
|
Lekkoatleta długodystansowiec. W trakcie zaledwie 3-letniej kariery sportowej, 8-krotnie zdobywał mistrzostwo Polski (w tym 6-krotnie jako zawodnik Polonii), 14-krotnie bił rekord Polski. .
Zginął tragicznie podczas pożaru pałacu w Dzikowie, ratując dzieła sztuki rodu Tarnowskich.
Życiorys sportowy
1925
Za początek lekkoatletycznej kariery Freyera można uznać 3 maja 1925 roku, gdy wziął udział w biegu przełajowym na 1500 metrów organizowanym przez klub KS Dzikovia. W tym samym roku zajął trzecie miejsce w biegu przełajowym o Puchar „Ilustrowanego Kuriera Codziennego” w Krakowie i ustanowił rekord Polski podczas międzynarodowych zawodów lekkoatletycznych AZS. W 1925 roku w meczu Górny Śląsk Polski kontra Górny Śląsk Niemiecki wygrał wszystkie biegi na dystansach od 1000 do 5000 metrów. W tym samym roku przeniósł się z klubu KS Dzikovia do IFC Katowice, a pod koniec roku 1925 został zawodnikiem Polonii Warszawa.
"[Sukcesy na mistrzostwach Polski] zdecydowały o poświęceniu się przeze mnie lekkiej atletyce. I to właśnie było powodem, że zapisałem się do Polonii dającej mi gwarancję dobrej szkoły i szybkich postępów." (A. Freyer w Przegląd Sportowy 1926-12-04 nr 48 s. 3).
1926
Rok 1926 rozpoczął startami w biegach przełajowych, podczas których zajmował pierwsze lub drugie miejsce. Od mistrzostw Polski w 1926 roku do końca kariery nie pokonał go żaden z krajowych rywali. 26 września 1926 roku w Katowicach odbył się bieg maratoński o mistrzostwo Polski, który Freyer wygrał, poprawiając poprzedni rekord na tym dystansie. Pod koniec 1926 roku Alfred Freyer był posiadaczem wszystkich rekordów Polski od dystansu 3000 m do maratonu.
1927
W 1927 roku wystąpił w 24 dużych biegach na różnych dystansach – od 3000 metrów do maratonu. Wygrał 21 z nich, w pozostałych zajmując drugie i trzecie miejsce. W tym samym roku Freyer zajął trzecie miejsce na dystansie 5000 metrów w meczu lekkoatletycznym Polska – Włochy pomimo spowodowanego przez włoskiego zawodnika uszkodzenia buta.
W 1927 roku Freyer zaczął stosować taktykę biegu polegającą na zaatakowaniu pierwszej pozycji zaraz po starcie, tak aby jak najdalej uciec rywalom (wówczas zaczęto nazywać Freyera polskim Nurmim). W sierpniu 1927 roku rozpoczął przygotowania do letnich igrzysk olimpijskich w Amsterdamie; w czasie przygotowań pobił rekord Polski w biegu na 15 kilometrów i w biegu godzinnym. Ostatni raz na bieżni wystąpił 13 listopada w Poznaniu, gdzie udało mu się wygrać bieg na 5000 metrów.
/na podst. Wikipedii[1]/
Osiągnięcia
Mistrzostwa Polski
- bieg na 5000 metrów
- Kraków, 1925 rok – pierwsze miejsce (jeszcze jako zawodnik IFC Katowice)
- Warszawa, 1926 rok – drugie miejsce
- Warszawa, 1927 rok – pierwsze miejsce
- bieg na 10 000 metrów
- Kraków, 1925 rok – pierwsze miejsce (jeszcze jako zawodnik IFC Katowice)
- Warszawa, 1926 rok – drugie miejsce
- Warszawa, 1927 rok – pierwsze miejsce
- maraton
- Królewska Huta, 1926 rok – pierwsze miejsce
- Rembertów, 1927 rok – pierwsze miejsce
- biegi przełajowe
- Warszawa, 1926 rok, bieg na 10 kilometrów – pierwsze miejsce
- Warszawa, 1927 rok, bieg na 10 kilometrów – pierwsze miejsce
- bieg na 1500 metrów
- Kraków, 1925 rok – trzecie miejsce (jeszcze jako zawodnik IFC Katowice)
Rekordy Polski
Alfred Freyer czternastokrotnie bił rekord Polski. Ustanowił go na następujących dystansach:
- 3 kilometry
- 5 kilometrów
- 10 kilometrów
- 15 kilometrów
- 20 kilometrów
- 30 kilometrów
- Bieg godzinny
- Maraton
na podst. Wikipedii[2]/
Linki
- biografia Freyera - artykuł w "Magazynie 1911.pl" [3]
- Alfred Freyer w ogólnopolskiej prasie archiwalnej, Tarnobrzeg 2017 [4]
- opis okoliczności śmierci na kibicowskim profilu Polonii na Facebooku[5]
- profil na Wikipedii [6]
Informacje prasowe
1925
1926
1927
1927 - tragiczna śmierć
Zdjęcia
1926
1927
1927-05-28/29 - trójmecz bałtycki, Słowo Polskie tygodniowy dodatek ilustrowany nr 24 z 13.06.1927, s. 4