Eugeniusz Cendrowski
|
Eugeniusz Cendrowski |
|---|
|
losy w trakcie okupacji
Uczestnik kampanii wrześniowej 1939 (podoficer 1. pułku artylerii przeciwlotniczej). Po rozbiciu oddziału dostał się do niemieckiej niewoli. Uciekł w trakcie transportu do obozu jenieckiego i wrócił do Warszawy.
W trakcie okupacji żołnierz ZWZ i AK. W Powstaniu I Obwód "Radwan" (Śródmieście) - Wojskowa Służba Ochrony Powstania). Ranny 15.09.1944 - trafił do Szpitala na ul. Czerniakowskiej. Po zajęciu szpitala przez Niemców wraz z innymi rannymi ewakuowany pod eskortą esesmanów - zastrzelony przez podoficera SS na ul. Rakowieckiej róg Kieleckiej, gdy poprosił o zwolnienie tempa marszu.
źródła: strona Muzeum Powstania Warszawskiego[2]; Z. Chmielewski Sportowcy w Powstaniu Warszawskim, Warszawa 2017, s. 110).
Śmierć E. Cendrowskiego we wspomnieniach Wiktorii Mrówczyńskiej: "Była jedna tragiczna scena. Szedł z nami pan, który miał pseudonim „Neger” to był znany olimpijczyk, był ranny w nogę. On nie mógł iść. Niemiec do niego mówi komm, komm. Widzi, że nie może, strzelił do niego. On przede mną szedł, tamten upadł i mówi, żebym go niosła. Cztery osoby niosły go, do sklepu rzeźniczego żeśmy [go] zanieśli, ale ja byłam już zupełnie znieczulona, nic nie czułam wtedy, nie wiedziałam czy się boję, czy jestem przerażona, człowiek nie wie co się z nim dzieje, mimo że jest tak młody." (1944.pl[3])