Zygmunt Zabierzowski
Zygmunt Zabierzowski |
---|
|
Osiągnięcia sportowe
- 🥇 3-krotny mistrz Polski
- w sztafecie olimpijskiej (800+400+200+100 m) - Łódź, 1937-09-12
- na 400 m - Poznań, 1939-07-08/09
- w sztafecie 4 × 400 m - Poznań, 1939-07-08/09
- 🥈 3-krotny wicemistrz Polski:
- w sztafecie 4×200 m - Białystok, 1937-09-26
- w sztafecie 400+300+200+100 m - Białystok, 1937-09-26
- w sztafecie 400+300+200+100 m - Kraków, 1938-09-25
- 1-krotny brązowy medalista halowych mistrzostw Polski - sztafeta 3 x 800 m (1939)
- 2-krotny medalista Akademickich Mistrzostw Świata w 1939:
- 3. miejsce na 400 metrów (50,1)
- 2. miejsce w sztafecie 800 + 200 + 200 + 400 m (3:32,9)
- 1-krotny reprezentant Polski (1938, mecz Polska-Francja - 1 start, 4. miejsce w biegu na 400 m)
Rekordy życiowe:
- 100 m - 11,1 s
- 200 m - 22,8 s
- 400 m - 49,7 s
- 800 m - 2:00,8
- 400 m pł - 59,9 s
(wszystkie wyniki w 1939).
Informacje biograficzne
W czasie II wojny światowej żołnierz AK w Zgrupowaniu "Żmija" na Żoliborzu, uczestnik Powstania Warszawskiego, następnie w LWP.
Od 1953 trener, kierownik bloku sprintów w szkoleniu centralnym. Jego metody treningowe przyczyniły się do wielu międzynarodowych sukcesów polskich sprinterów. Jego wychowankami byli m.in. Wiesław Maniak, Marian Dudziak, Jerzy Juskowiak. Był także trenerem Mariana Foika i Andrzeja Zielińskiego. W latach 1965–1977 pracował jako trener na Kubie. Był współtwórcą sukcesów Alberto Juantoreny. Od 1977 pracował jako szkoleniowiec w PZLA. Autor podręcznika Biegi krótkie (1962) oraz wielu artykułów w pismach specjalistycznych.
na podst. biogramu na Wikipedii[1]
Informacje prasowe
==> Zygmunt Zabierzowski: informacje prasowe
Linki
- Piotr Banasik, Z Konwiktorskiej do Hawany. Rzecz o Zygmuncie Zabierzowskim, "Magazyn 1911.pl" nr 7(19), listopad 2024, s. 6-11[2]